Wat neem jij mee? Dat is de vraag die Stan me stelt na elke coachwandeling die we hebben. Ik vind dat een leuke vraag. Juist ook omdat deze wandelingen vooral voor Stan (of een ander) zijn en niet voor mij.
En als hij mij die vraag dan zo op de vrouw af stelt, geef ik hem het antwoord dat ik dat niet weet.
De wandeling, de natuur (wat was ie weer mooi vandaag), de gesprekken, de thema’s die we raken. Ik neem altijd wel wat mee. Overigens uit ieder gesprek is dat het geval. Ik moet het gesprek alleen even laten zakken, voordat ik antwoord kan geven op die vraag
Wat neem jij mee? Ik denk dat ik vandaag de kwetsbaarheid mee naar huis neem.
Brene Brown heeft daar veel onderzoek naar gedaan en boeken over geschreven. Kwetsbaarheid is de plek waar creativiteit en innovatie worden geboren en de verandering wordt ingezet. Het begint met de moed (niet die met een ’t’) om jezelf te laten zien.
Ik vind het super belangrijk dat iedereen waar ik mee loop zich veilig voelt. Veilig voelt om kwetsbaar te zijn. Om zichzelf te laten zien. Je drive, je essentie, wat jij belangrijk vindt, waar je op triggert. Maar ook je woede en je angsten.
De innerlijke criticus gaat met je aan de haal, als jij jezelf in al je facetten laat zien. Wat denkt hij/zij nu wel van mij. Kwetsbaarheid vergt lef.
Wat neem jij mee? Vandaag voelde ik die kwetsbaarheid. En ik realiseerde me opnieuw hoe fijn het is om jezelf te zijn en jezelf te laten zien.
Recente reacties