Als accountabilitypartner heb ik het tijdens een wandeling regelmatig over de weg naar de stip op de horizon, over doelen, prioriteren, plannen, focus, stappen zetten, willen en doen. En ondernemers gaan er ook mee aan de slag. Zij willen immers hun doelen halen.
Het wil niet lukken
Vandaag lopen we voor de derde keer met elkaar en deze thema’s passeren wederom de revue. Want het wil niet lukken. Het is zo moeilijk om de stappen te zetten die je wil zetten. We zitten op een bankje een kopje thee te drinken. En de frustratie zit echt hoog. “Ik kan gewoon niet plannen, ik wil het echt, maar het lukt niet!”.
Ik grijp een handvol steentjes en leg ze op de bank. “Kijk deze grote steen is het bedrijfsdoel dat je wilt realiseren”, zeg ik. Ik weet dat dit doel echt hoog op het prioriteitenlijstje staat. “Maar er zijn nog meer zaken die prioriteiten hebben, die je belangrijk vindt. Zo wil je ook dat nieuwe product creëren. Zo wil je werken aan je gezondheid door meer te sporten. Zo is je gezin belangrijk voor je, wil je je relaties onderhouden.”, vervolg ik mijn betoog.
Goed beschouwd heeft iedereen meerdere doelen, meerdere witte steentjes die een plekje moeten krijgen in je to do-, je prioriteitenlijst en je agenda. Met acties en deadlines. En je zet de acties perfect in je agenda. Je denkt na wat je deze week wilt (moet) doen en je kijkt zelfs elke avond wat er morgen op de agenda staat. Zodat je weet waar je focus op moet liggen. En je gaat ervoor! Het klinkt voor mij als muziek in de oren, plannen in optima forma.
En toch lukt het niet.
De zwarte steen
De reden dat het niet lukt heeft te maken met de zwarte steen.
De zwarte steen staat voor het deel waar je geen controle over hebt. Het deel dat een zooitje van je planning maakt. Het deel dat gewoon ontstaat zonder dat je er invloed op hebt. Het deel dat altijd de allerhoogste prioriteit heeft en nu moet. Het deel dat buiten je cirkel van invloed ligt.
De zwarte steen houdt geen rekening met jouw mooie en goede planning. Maar heeft wel maximale invloed op die planning. Het belletje dat er voor zorgt dat je nu ergens anders in actie moet komen. Een file waar je in rijdt of een treinaansluiting die je mist. De actie die toch niet door anderen wordt opgepakt en nu eerst moet worden gedaan voordat jij verder kan. Je wordt ziek. De lijst met zwarte stenen is lang.
Er is altijd wel een zwarte steen. Iedereen heeft te maken met zwarte stenen. En die zwarte steen zorgt ervoor dat je vastloopt in je perfect georganiseerde realistische planning.
Hoe je met die zwarte stenen omgaat bepaalt in hoeverre jij je planning realiseert.
Dealen met het onverwachte
In sommige gevallen kan je anticiperen. Check de routeplanner, OV informatie of er blokkades zijn. Check bij de ander of zijn of haar actie lukt. En soms heb je een voorgevoel dat er iets onverwachts kan gebeuren. Check dat voorgevoel.
Maar meestal kan je alleen maar dealen met het onverwachte. De vraag is natuurlijk of het nu gelijk opgepakt moet worden of jij alles moet doen. Of kan je de sta-in-de-weg uitstellen (en plannen 😉) of de last delen. Ik gebruik deze vragen regelmatig als ik in zo’n situatie kom.
Leiden de vragen naar ‘zeg ja’ dan kan het niet anders dan er nu mee aan de slag te gaan en de consequenties voor je eigen planning en doel later bepalen. Of het resultaat is ‘zeg nee’ dan kan je het wellicht op een later tijdstip doen, je kan het inplannen op een moment dat het wel past. Gaat dat ook niet dan kan jij niets doen, behalve ‘nee’ zeggen.
Denk nee en doe ja
En soms denk je ’nee’ en doe je ‘ja’ omdat je vindt dat je moet doen, omdat men verwacht dat je het doet. Omdat een stemmetje in je hoofd vindt dat je het niet kan maken, iemand met lege handen wegsturen, ze komen toch bij jou. Maar dan is het toch de kunst om ‘nee’ te leren zeggen. Want uiteindelijk zit jij op de blaren. Uiteindelijk loopt jouw planning in de soep.
Vind je het echt lastig om ‘nee’ te zeggen, dan kan je ook in oplossingen meedenken. Oplossingen anders dan dat jij het doet. Dan ben je toch behulpzaam.
Als je ‘ja’ zegt terwijl je ‘nee’ wilde zeggen ontstaan er frustraties; je hebt weer gedaan wat je niet wilde. Maar ook als je ‘ja’ zegt omdat het niet anders kan, zal je planning door de war gegooid worden. Natuurlijk krijg je het gevoel dat je vooral voor anderen leeft, dat je een pleaser bent. Maar zoals gezegd je hebt er geen invloed op. Je hebt wel invloed op de manier waarop je er mee omgaat. En het werkt altijd beter om de zwarte stenen die nu moeten met een positieve mindset te doen.
Wanneer kwam er een zwarte steen op jouw pad? En hoe ging je er mee om? Kan dat, nu je bovenstaand hebt gelezen ook anders? Ik hoor graag van je.
Recente reacties