Bart en ik wandelen veel. We zijn veel onderweg en nemen mensen mee. En zo nu en dan lopen we samen.
Om de verbinding te ervaren.
Om de kracht van de natuur te voelen.
Om te kunnen groeien.
We lopen vandaag in Cottessen, langs de Geul. De route is modderig en nat. Onze voeten zakken regelmatig weg en ik merk op sommige plekken dat ik echt nieuwe schoenen nodig heb. Het is een complete glibberpartij. Maar als je goed kijkt waar je je voeten neerzet, wat hulp accepteert en je blijft focussen, dan lukt het gewoon.
We praten over verbinden en wat het met ons doet. Hoe belangrijk het is om de verbinding te voelen met je kern. Natuurlijk ook met elkaar én met de natuur. Die verbinding zorgt voor leermomenten en dus ook groei.
Stevig in je schoenen blijven staan. De connectie voelen met jezelf. Maar ook met elkaar en met de aarde (zelfs in de aarde 😉). Vertrouwen.
En dan begint de zon te schijnen ….
Zo zijn alle elementen vertegenwoordigd, aarde, water, lucht en vuur. En het doet wat met ons allebei. Daar op dat moment voelen we de verbinding.
Lopen met anderen zorgt voor verbinding. Je geeft een stukje van jezelf aan de ander. Een stukje van ons innerlijk vuur, een brandend vonkje. En als ontvanger kan je twee dingen doen. Of je dooft het vonkje omdat je je eraan verbrand. Of je koestert het, laat af en toe wat wind toe en zorgt ervoor dat het niet uitgaat. Aan jou de keuze.
Ik koester in elk geval het vonkje dat ik vandaag mocht ontvangen.
Recente reacties