Math en ik lopen vaker samen, hij heeft namelijk een stappenkaart. Als we onderweg een kapelletje tegenkomen, en die kans is groot hier in Zuid-Limburg, dan steken we altijd een kaarsje op.
Deze kapelletjes zijn meestal uniek, goed onderhouden en leuk. Dus wij verlaten ze altijd met een glimlach op ons gezicht, een #geluksmoment.
Vandaag dus ook weer. In Colmont staat een kapelletje voor de heilige Cornelius. Voor die kapel staat een plakkaat met de volgende tekst:
“Sint Cornelius wees ons behoeder en sta ons in nood bij.
Wend af ’t gevaar opdat we spoedig weer gelukkig mogen zijn en blij.”
Daar vind ik wel wat van.
Tuurlijk een kaarsje opsteken voor wat hulp is niet verkeerd. Je weet maar nooit hoe een koe een haas vangt. Of in dit geval Cornelius de helpende hand aanreikt.
Maar mijn geluk in Cornelius zijn handen leggen (of welke heilige dan ook), dat gaat me een beetje ver.
Geluk is iets waar je voor kiest, niet iets dat je overkomt.
Ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen geluk. Het is mijn verantwoordelijkheid om stappen te zetten om de dingen te realiseren waarvan ik gelukkig wordt. Ik ben verantwoordelijk om onderweg te blijven genieten van wat op mijn pad komt.
En jouw geluk …. dat ligt in jouw handen. Jij pakt de verantwoordelijkheid of je pakt hem niet. Of je legt die verantwoordelijkheid in Cornelius zijn handen. Aan jou de keuze.
Recente reacties