Pluk de dag! Het is zo’n gezegde dat echt waar is. Een gezegde waar je aan denkt als je met je neus op de feiten wordt gedrukt. Als iemand ziek wordt, een ongeluk krijgt of in het ergste geval komt te overlijden. Dan denk je na over het leven. Dat je leven te kort is en dat je toch vooral moet genieten van het nu. 

Afgelopen donderdag reden Rob en ik naar de winkel, boodschappen doen. Er kwam ons een ambulance tegemoet in volle vaart en met loeiende sirenes. “Poeh het is te hopen dat het goed gaat.” zei Rob. Waarop ik zei .. ik kan me niets herinneren van mijn ambulance rit …

Het is nu ruim 10 jaar geleden. En ik weet het gewoon niet meer. Rob vertelt me dat de arts ter plekke had gezegd, wel prio 1 maar zonder sirenes. De buurt hoeft niet gealarmeerd te worden.

Soms denk ik wel eens terug aan die maandag in de herfstvakantie. De donderdag ervoor had ik hoge koorts. Longontsteking is de diagnose en ik krijg antibiotica met een breed spectrum. Grote kans dat we de dader te pakken krijgen. De koorts zakt en die desbetreffende maandag zeg ik tegen Rob “het zit niet goed”. 

De huisarts komt langs en constateert dat de dader nog heerlijk in mijn longen bezig is en de antibiotica dus niet werkt. Om de juiste antibiotica voor te schrijven moet ik foto’s laten maken en bloed prikken. Ik sleur me van de ene naar de andere plek. Ben kapot als ik thuis kom. Gelukkig heeft deze ronde resultaat. Ze kennen de dader bij naam en weten precies wat ze moeten doen. De antibiotica komt eraan ….

Ondertussen wordt het buiten donker. Mijn schoonmoeder heeft net geroepen dat het eten klaar is en ik meld dat ik geen honger hebt.

Op de radio speelt een liefdesliedje en ik denk “Ik heb Rob niet vertelt dat ik van hem hou”. En ik voel een traan op mijn wang lopen. 

Tien minuten … meneer, u had geen 10 minuten later moeten bellen. Deze zin krijg ik afgelopen donderdag voor het eerst te horen. Engeltjes hebben Rob die beruchte avond naar onze slaapkamer gelokt. Hij was net op tijd.  

Pluk elke dag. Het kan zomaar voorbij zijn. 

Een super zwaar verhaal met een goed einde. Maar dat had ook heel anders kunnen aflopen. Yoke en ik zijn ervan overtuigd. Pluk elke dag. Geniet van het leven. Creëer mooie momenten alleen en met elkaar. En laat onze wandeling nou precies zo’n moment zijn ❤️.

Share This