Sorry dat ik het zeg, maar balans bestaat niet. Het evenwicht tussen de zakelijke en privé kant van je leven, het (makkelijk) hoog houden van alle ballen en dan natuurlijk nog aandacht voor jezelf.
Je probeert van alles uit, kijkt of het werkt en na passen en meten en bijschaven, heb je je balans gevonden.
Maar voor hoe lang? Balans is fragiel. Er gebeurt van alles in je leven en je hebt er niet altijd invloed op. Het zijn vaak externe factoren die de gevonden balans uit evenwicht brengen. Zo kan je kind ziek worden, een opdracht niet doorgaan, je komt in de file terecht, de wasmachine gaat kapot, je wordt verliefd, je zegt ja tegen een vriend(in) terwijl je eigenlijk nee had moeten zeggen.
Dit soort gebeurtenissen schudden de boel goed door elkaar. Met als gevolg dat je op zoek gaat naar een nieuwe balans.
Het is een continu proces.
En juist daarom bestaat balans niet, je kan niet zeggen ‘zo ziet mijn balans eruit’. Elke keer is het anders.
Is dat erg? Nee, natuurlijk niet. Maar het is niet altijd makkelijk om er mee om te gaan. Zeker als er aan die weegschaal geknutseld wordt door externe omstandigheden.
Hoe vaker je het proces doorloopt, hoe makkelijker het wordt, misschien ontstaan er wel vaste elementen die altijd werken. Vaste manieren om rust te vinden. Je hebt dan oplossingen voor de uitdagingen die op je pad komen.
Op den duur verdwijnt de gevonden balans, als ware het zand dat door je vingers glipt.
Balans is geen doel dat je bereikt. Balanceren is een vaardigheid die je ontwikkelt.
Recente reacties