Ondertussen weet ik het, ook uit eigen ervaring, wel zeker: zolang de angst groter is dan de wens dan gaat de wens niet gerealiseerd worden.
Waarom? Nou je bent dan vooral bezig met de angst. Ontwijken, dealen, negeren, oplossen, uitstellen, en dat kost tijd. Het maakt eigenlijk niet uit wat je met je angsten doet, je hebt de focus op je angst.
Zodra de wens groter is dan de angst dan kom je in actie. Ga je je wens omzetten in doelen en plannen. Maak je keuzes. Kom je in actie. Ga je doen.
Elke keer weer. Het lijkt wel of de energie dan pas echt gaat stromen.
Waarom is dat zo? Het is niet zo dat de angst opeens is opgelost. Nee, hij zit er nog steeds, klaar om weer boven te komen drijven. Hoe lukt het dan om nu, wanneer de wens groter is dan de angst, deze wel weg te cijferen? Hoe zorg je ervoor dat de wens groter wordt dan de angst?
Wat als je de angst kan omarmen? Het zien als een feit. Het hoort bij jou. En ja, je angst kan de waarheid worden, en wat is het ergste dat er kan gebeuren. Hoe ga je om met dat feit, het bestaan van jouw angst? Het is jouw keuze. Het kan er voor zorgen dat je stil blijft staan of je creëert een manier om er mee om te gaan.
Stel jezelf bijvoorbeeld de vraag, wat is het ergste wat er kan gebeuren als de angst de waarheid wordt? En welke oplossingen kan je dan bedenken of zijn er nu al. Schrijf dit op en spreek het uit.
En nu kan je wachten op die waarheid of je focust je op de wens. Aan jou de keuze.
Recente reacties