Dankbaarheid is een woord dat veel gebruikt wordt. Maar vandaag staat dat woord tijdens de wandeling met Isabel Landsheer van “Mooi gesproken door Isabel” centraal.
Isabel is ceremonieel spreker en begeleider bij trouwerijen en begrafenissen. In liefde verbinden en in liefde loslaten staat op haar website. Die beschijving vind ik zo puur en prachtig. In 2020 was ze vooral bezig met het in liefde loslaten.
Dankbaarheid
Ik heb het voorbij zien komen, de vraag op social media “Wat laat je achter in 2020?”. Terwijl als je achterom kijkt, heeft 2020 je ook zoveel gegeven. Waar ben jij dan dankbaar voor?
Ik ga voor die positieve instelling. Want Isabel en ik zijn het er over eens. In 2020 hebben we allemaal moeten loslaten. In het ergste geval heb je, zoals Isabel, familie of vrienden verloren, misschien heb je je bedrijf moeten sluiten, maar het kan ook kleiner zoals bij mij. Ik heb mijn doelen losgelaten en daardoor ook mijn financiële zekerheid.
2020 stond in het teken van loslaten.
Afgelopen jaar kwam het boek Stilte in de 2020 Stad uit met persoonlijke verhalen over de Corona crisis. Haar verhaal staat hier ook in. Een verhaal over loslaten, en afscheid nemen. Afscheid nemen dat met, dat door, Corona zo lastig is. Haar verhaal begint met de volgende quote:
“De gezichten achter de getallen worden niet getoond. Hun verhalen niet gehoord.
Ik hoorde en zag ze wel. Foto’s uit gelukkige tijden waarop gelachen en gedronken werd, geproost en gefeest, gekust en geknuffeld; dingen die al weken niet meer konden. Voor hen geen kus en ‘het is goed zo’ aan het einde van hun leven. Maar een beschermpak, mondkapje en plastiek handschoentjes als laatste beeld.”
Wandelend langs de grens, door nog licht besneeuwde heuvels en kleine dorpjes, concluderen wij dat 2020 ons ook veel heeft gebracht. Dingen die nooit gebeurd zouden zijn als Corona de wereld niet zou beheersen. Dingen waarvoor we dankbaar zijn.
Isabel is dankbaar voor het feit dat dat zij geen financiële problemen heeft, want er zijn zoveel ondernemers waar het water aan de lippen staat. Maar ook dankbaar omdat ze op een creatieve wijze families heeft geholpen met het loslaten van de overledenen. De rol die ze mag spelen als je geen afscheid kan nemen. De dankbaarheid die ze krijgt, berichtjes en lieve wensen zijn waardevol.
En voor mij? Ik denk dat ik dan vandaag niet in Oud Lemiers met Isabel had gelopen. Zonder de Corona crisis had de Cammino della Fortuna niet bestaan. En wat ben ik dankbaar voor dit project.
Ik denk dat voor mij de echte les is, dat ik kijk naar wat wel kan, in plaats van gefrustreerd zijn over wat niet kan. Covey’s cirkel van invloed in optima forma; dat is 2020 voor mij geweest. Voor die les ben ik dankbaar.
Als we het kerkje in Holset in stappen en een kaarsje opsteken, doe ik dat uit dankbaarheid. Omdat ik heb losgelaten en er zoveel voor teruggekregen heb.
P.S. Op deze wandeling liep ook kleine Prins mee.
Start: Oud Lemiers
Wandeling: V9
Recente reacties