Keuzes maken, we doen dat de hele dag door. Duizenden keren per dag maken we een keuze. Volgens onderzoek maakt een mens 35.000 keuzes per dag. Maar wat als je diep in je hart precies weet welke keuze je moet maken, maar de keuze niet kan doorvoeren omdat je weet dat je daardoor een ander kwetst. Want soms maak je keuzes die niet alleen consequenties hebben voor jezelf maar vooral voor die ander.
Lief zijn voor jezelf
Het doorvoeren van dit soort keuzes zorgt vaak voor twijfel. Zorgt altijd voor beren op je pad. Je kent ze wel die beren die op hun achterpoten staan en gevaarlijk grommen. Van die beren die je wilt ontwijken en het liefste wil je omdraaien en wegrennen. Terug naar het oude vertrouwde. Dus ook terug naar een plek waar jij je niet gelukkig voelt. Daar waar je nu bent.
Dus volgt er nog een keuze, kijk jij de beren aan en grom je heel hard terug of ren je weg. Kies jij voor je eigen geluk of voor het geluk van die ander? Wat je ook kiest … wees lief voor jezelf.
Het maken van dit soort keuzes doet me heel erg denken aan mijn eigen keuze nu zo’n zeven jaar geleden.
Rob en ik hebben twee dagen gepland om na te denken over Dalauro. Het is de eerste ochtend en we gaan de slag met vragen zoals: Waar staan we? Wat gaat goed? En wat niet? Wat gaan we veranderen? En het enige wat door mijn hoofd gaat, is “ik wil gewoon stoppen, want Dalauro kost me teveel”. Maar ik houd mijn mond omdat ik weet dat als ik deze keuze hardop uitspreek, onze droom, Rob zijn droom, zou instorten en dat wil ik voor geen goud. En dus werk ik aan de opdracht.
Bij het delen kan ik mezelf niet inhouden en vertel ik wat ik voel en denk. En wat ik het allerliefste wil. Terwijl de tranen over mijn wangen rollen, vertel ik hoe ik me voel en vooral waarom ik het zo moeilijk vind om dit te delen. Maar diep in mijn hart weet ik dat ik het moet delen omdat ik anders diep ongelukkig word met alle gevolgen van dien. Maar op dat moment zweet ik ook peentjes want ik haal hiermee de stekker uit onze droom.
Rob zijn reactie verbaast mij. Na de eerste schok praten we over wat we dan moeten veranderen zodat we allebei gelukkig kunnen zijn. Weg beren en angsten. De weg ligt weer open.
“Je kan je eigen perceptie van een keuze niet op een ander projecteren.”
Het draait bij dit soort keuzes altijd om je eigen perceptie. Als iemand anders een keuze zou maken waarbij jij die ander zou zijn , hoe zou je dan reageren. Ik dacht namelijk dat Rob in mij teleurgesteld zou zijn. En misschien zelfs wel boos. We hadden immers samen in het verleden een keuze gemaakt en veel geld geïnvesteerd en nu trok ik me terug. En die gedachte zegt eerder iets over mij dan over Rob. En ik begrijp mijn reactie heel goed gezien mijn verleden.
De sleutel is communicatie
Iedereen heeft namelijk zijn eigen rugzak, zijn eigen verleden. De dingen die je mee maakt, de ervaring die je op doet, goed en slecht. Je opvoeding en de voorbeelden die je krijgt. Je normen en waarden. En daarom zijn we allemaal anders. Reageren we allemaal anders. En het is juist die reactie die we bij dit soort keuzes voor de ander invullen.
Communiceren is de sleutel bij dit soort keuzes. En niet op schrift. Geen app-je of mailtje sturen. Mensen lezen altijd iets tussen de regels door of interpreteren bepaalde woorden anders dan jij ze bedoeld. Daarom is juist het gesprek starten zo belangrijk. En altijd vanuit je zelf praten. Waarom jij het zo belangrijk vindt, deze keuze. Wat er met jou gebeurd als je de keuze niet maakt. Wat jij voelt bij het maken van deze keuze.
“Een goed gesprek begint bij goed luisteren.“
Het gesprek aangaan is moeilijk want de ander reageert gelijk en dat kan confronterend zijn. Waardoor die beren op de weg nog groter worden. En misschien wel al je angsten waarheid worden. Wat is jouw grootste angst? Waar ben je bang voor? En is jouw waarheid wel de echte waarheid. De enige manier om daar achter te komen is de stap zetten en een gesprek aangaan en te luisteren naar de ander. Samen kom je eruit.
Kies jij voor jezelf en jouw geluk of voor de ander en zijn geluk?
Recente reacties