Vandaag wandel ik met Mirella. Ik word altijd blij van haar. Zoveel positieve energie dat ik daar altijd iets van meeneem.
Mirella kijkt altijd naar wat wel kan, naar de mogelijkheden. Het glas is halfvol. Ondanks het feit dat ze ook (zware) tegenslagen kent.
Mirella heeft lef. terwijl ik vaak wat voorzichtiger ben, misschien eerst nadenken en dan doen. Dat blijkt ook vandaag. We lopen langs de Geul en het grondwater is hoog, dus de velden zijn super drassig en daar waar veel gewandeld wordt, het pad dus, is heel veel modder. Het is kiezen tussen twee kwaden. Het water in of glibberen en glijden door de modder. Mirella loopt dartelend door de plassen en modder en ik kijk waar ik mijn voeten neerzet, enerzijds om niet (alweer) uit te glijden en anderzijds om ook niet te ver weg te zakken.
Maar welke strategie je pakt, het resultaat is hetzelfde … vieze schoenen en natte voeten (gelukkig wel een droge broek ).
Als we het laatste stuk over asfalt lopen zegt Mirella: “Zo, dat varkentje hebben we maar mooi gewassen.”.
Zo voelt het wel, want we weten niet exact wat er gebeurd bij het zetten van de stappen in het water en de modder. Er kan van alles gebeuren. Hoe ver zak je weg? Loopt je schoen vol? Blijft je schoen steken in de modder? Val je om? Of boeit het niet en loop je er gewoon doorheen.
Iedereen pakt het op zijn of haar manier aan. Het belangrijkste is om de stappen te zetten en je niet tegen laten houden door je angsten. Die keuze is aan jou.
Wij hebben vanochtend in elk geval, op onze eigen manier, het varkentje 🐷 gewassen!
Recente reacties