Moeten, mogen en willen, het zijn allemaal verschillende woorden. Woorden die vaak door elkaar gebruikt worden maar totaal verschillend zijn.
Volgens de Dikke van Dale horen woorden als verplicht, onvermijdelijk en noodzakelijk bij moeten. Bij mogen staan woorden als mogelijk en wenselijk, maar ook kunnen en toestemming hebben. Verlangen, wensen en kunnen die horen weer bij willen.
En als je naar je leven kijkt dan moeten we echt een heleboel. Vooral van onszelf, maar ook van je partner en kinderen, van je klanten, van je werkgever, van …
Moeten omdat je geen ‘nee’ kunt zeggen.
Moeten omdat je denkt dat het van je verwacht wordt.
Moeten omdat als je het niet doet, niemand anders het doet.
Moeten omdat er anders brand uitbreekt.
Moeten omdat het op je to do lijst staat.
Moeten omdat het moet!
En het is juist het moeten dat de druk legt op ons werk en ons leven. Het moeten verdrijft het willen. Op het moeten zit een urgentie die alle energie opslokt.
Draden weven
Vandaag loop ik op pad van geluk 🍀 in Bocholtz. Tegenwoordig mag je uitkiezen waar je op het pad wil lopen. En vandaag liep ik dus rondom Bocholtz. De keuze voor deze plaats had te maken met het onbekende. Geen flauw idee waar je terecht komt, wat je mee gaat maken en hoe het gesprek (met een onbekende) verloopt. Tijdens de cammino lopen we langs deze kapel. En hij trekt mij aan gewoon omdat ik veel kaarsjes zie branden. Het is een kapelletje dat veel gebruikt wordt. Verse bloemen en dus ook veel kaarsjes. Ik doe mijn rugzak af en koop twee kaarsjes, één voor mezelf en één voor mijn medewandelaar.
In stilte steken we de kaarsjes aan. En meimeren nog even na.
Terwijl ik naar buiten loop zie ik een bidprentje van Tiny. Tiny is dit jaar overleden maar op haar bidprentje staat een gedicht van Mine Stemkes.
En ik schreef mijn naam
In de aarde
waarin ik mijn voetafdruk achter liet
In het water
dat mij meevoerde op de stroom
In de ongrijpbare lucht
die ik greep met mijn adem
In de stralen van de zon
die mijn dagen verlichtten en verwarmden
In die dagen
die kwamen en gingen
zich vullend met
vreugde en verdriet
ontmoeting en afscheid
droom en verlangen
beweging en stilstand
schreef ik mijn leven
weefde draden
samen met jullie
die ik liefheb.
Door alleen maar te moeten ben je niet in staat om “draden te weven”, te genieten van het leven. Door meer te mogen kan je een prachtig wandkleed maken. Tenminste als je dat wilt. Alles is een keuze.
“Niets meer moeten, maar alles mogen wat ik wil.”
En de persoon waarmee ik vandaag wandel door het onbekende Bocholtz, maak een belangrijke keuze vandaag. Omdat ze het voelt, omdat ze het wil, omdat ze het mag. Geen flauw idee waar ze terecht komt, wat ze mee gaat maken. Het is spannend maar vol vertrouwen bewandelt zij haar pad.
Recente reacties