Dag 10 en de Cammino della Fortuna caravaan brengt ons in het bergdorpje Vijlen. Één van de weinige plekken waar nog sneeuw te vinden is. Maar waar ook, na wat grijs-witte dagen, de lucht blauw kleurt en de zon tevoorschijn komt.
Wat een geluk!
Op papier zag het er goed uit, de gele en groene route combineren, maar in praktijk viel het wat tegen om daadwerkelijk die route te lopen. We zijn drie keer langs de Heerlijkheid Vijlen gelopen. We genieten vooral van de prachtige uitzichten vanuit het Vijlnerbos. En we zien hoe de zon de witte velden bescheen, #geluksmomentje.
Ieder huisje heeft zijn kruisje
We lopen naar de Mariagrot in het Vijlnerbos en lopen dan ook langs de kruiswegstaties. En ondertussen hebben Angie Bischops en ik al een heel gesprek achter de rug. Over hoe het verleden, het heden bepaalt. Hoe overtuigingen je belemmeren in je eigen geluk. Hoe duiveltjes je telkens weer de verkeerde kant op wijzen. Een kant waar je niet blij bent met de keuzes die je maakt maar ook niet blij bent met jezelf omdat je juist die keuzes maakt.
Op de kruiswegstaties zien wij dat Jesus zijn kruis draagt en omdat het kruis zo zwaar is, laat hij het kruis drie keer vallen. En elke keer staat hij, met of zonder hulp, op. De symboliek past bij ons gesprek, want het tijd om het kruis van je af te schudden en voor jezelf te gaan staan.
Makkelijker gezegd dan gedaan. Het is bijzonder lastig als het verleden je heden bepaalt. Een verleden dat je gemaakt heeft tot wie je nu bent. Maar ook een verleden dat je nu beperkt. Een verleden dat je los wilt laten. Als je het vast blijft houden dan kan het zo zwaar worden als het kruis dat Jesus droeg. Misschien val je dan ook wel om, in bijvoorbeeld een burn-out of verlies je het allerbelangrijkste in je leven.
Ik herken zoveel in het gesprek dat Angie en ik hebben. Ervaringen uit het verleden die je blokkeren. Ervaringen die spelen met je gevoel, terwijl de feiten iets anders vertellen. Je maakt je keuzes op basis van dat gevoel, van die overtuiging. En dat zorgt ervoor dat je bestemming juist verder weg ligt, in plaats van dichterbij komt.
Loslaten is niet makkelijk, want je hebt altijd op deze manier gewerkt. Alleen werkt het niet meer.
Mijn overtuiging was dat ik eerst voor alles en iedereen moest zorgen en ikzelf pas als laatste aan de beurt kwam. Tenminste als ik dat had verdiend. Niets gebeurde onvoorwaardelijk. Deze overtuiging kon ik pas loslaten toen de feiten me iets anders lieten zien. Toen realiseerde ik me dat het ook anders kan, ook onvoorwaardelijk. En soms val ik terug in oude patronen. Maar de feiten, de bewijsstukken, brengen me altijd terug in de realiteit.
Natuurlijk heeft Angie een ander verleden en een andere overtuiging, maar de manier van werken herken ik, het is hetzelfde.
En Angie maakt tijdens onze wandeling een keuze:
“Mijn geluk heb ik zelf in handen.
En ik bepaal aan wie ik mijn geluk geef.”
Een keuze die ervoor zorgt dat zij in 2021 gaat leren los te laten, dat 2021 haar “happy” jaar wordt. Alleen maar keuzes maken waar ze blij van wordt, die goed zijn voor haar geluk. Niet meer luisteren naar de duiveltjes op haar schouder, maar keuzes baseren op feiten. En ze start gewoon vandaag!
Ik ben ervan overtuigd dat dat een hele goede keuze is.
Start: Vijlen
Wandeling: V5 + V6
Recente reacties