Wat een bijzondere wandeling vandaag. Ik kan het niet anders zeggen. En niet dat alle 13 wandelingen hiervoor niet bijzonder waren, integendeel. Maar op één of andere manier is het levensverhaal van Boy Naaijkens van NatuurShop Madelief, inspirerend.
Zo begon hij zijn verhaal. Ik heb 35 banen gehad, wel 30 keer verhuisd en een paar faillissementen meegemaakt.
Al snel volgde de toevoeging, dat hij het niet allemaal precies meer weet. Dat blijkt niet zo te zijn. Herinneringen vloeien uit zijn mond, in chronologische volgorde met jaartallen, namen en plaatsen, maar vooral met veel enthousiasme. Het hele pad hang ik, netjes op 1,5 meter, aan zijn lippen.
De energie , de veerkracht, de positiviteit straalt er vanaf. Doorzettingsvermogen, elke keer weer opstaan en doorgaan. De leergierigheid, zoveel cursussen en opleidingen. Uitersten opzoeken gewoon omdat het interessant is. Maar ook dieptepunten.
Boy en zijn vrouw Petra verliezen 2 van hun 3 kinderen (Tom en Sam) aan een hersentumor, op respectievelijk 4 en 2 jarige leeftijd (1998 en 2003). Terwijl hij het verhaal vertelt, voel ik de emotionele lading. Deze gebeurtenissen hebben veel impact gehad op hun leven. En dat begrijp ik. Als moeder kan ik me mijn leven niet voorstellen zonder mijn mannen.
Maar goed ondertussen zijn zij al 16 jaar eigenaar van de NatuurShop Madelief in hartje Valkenburg. En voor Boy’s begrippen is hij al een eeuwigheid op één plek aan de slag. En gelukkig mogen ze open zijn. En daar zijn zij maar ook hun klanten heel blij mee.
Ik vraag Boy waarom zij voor de naam Madelief hebben gekozen. Je zou toch denken dat ze iets met de namen van hun zonen zouden doen. Indirect is dat ook zo. Boy legt uit dat hij in de zoektocht naar een naam, een Keltische sage tegenkwam. De sage vertelde dat de geesten van overleden kinderen, madeliefjes over de aarde uitstrooien om hun bedroefde ouders op te monteren.
Ik loop met kippenvel verder en echt niet omdat het rond het vriespunt is.
Als de wandeling (zwarte Wi24) bijna ten einde komt. Stel ik Boy nog één vraag. Wat wil hij nu nog realiseren in zijn leven? En dat blijkt een moeilijke vraag als je je hele leven al met de stroom meedrijft en je kansen grijpt als ze zich voordoen dan is vooruit plannen niet makkelijk. En eigenlijk is de wens heel simpel. Wat meer vrije tijd om nog meer te genieten. En mijn antwoord is dezelfde die ik ook ooit kreeg … doen.
“Ik ben verantwoordelijk voor mijn geluk.”
De belangrijkste les die ik meeneem van dit gesprek, is, dat ik echt verantwoordelijk ben voor mijn geluk. En geld is hierbij echt niet de bepalende factor. Tuurlijk met geld gaat alles makkelijker, maar met alleen een zak geld wordt je niet gelukkig.
“Vallen, opstaan en weer doorgaan of wentel je in je ellende en blijf stilstaan.”
Oké en ook nog een tweede les. Welke ellende Corona ook met zich meebrengt, het kan altijd erger. Hoe je er mee omgaat dat is de sleutel van de oplossing. Val je, leer je en sta je weer op. En dan gewoon doorgaan. Of blijf je in de ellende hangen, je erin wentelen en stilstaan.
Boy heeft, tijdens zijn leven, duidelijk voor de eerste optie gekozen.
En ik … als ik thuiskom wil ik mijn mannen even knuffelen❤️.
Start: Schweiberg
Wandeling: Wi24
Recente reacties