“Je bent zelf aan zet”

Wat een verschil met gisteren! Ik mag natuurlijk niet zeuren over het weer. Want als er iets is waar we geen invloed op hebben, dan is het wel het weer. Maar toch, het ziet er allemaal wel leuker uit als het zonnetje schijnt. En die deed vandaag zijn best.

Vandaag wandelen vanuit Mheer. Nu heb ik daar best al vaak gewandeld, voor mijn doen dan … vijf keer of zo. En het dorpje is echt leuk. Met het mooie kasteel als eye-catcher. Ik heb nog geen enkele keer zoveel foto’s in een dorp gemaakt. 

Ik ontmoet Jessy Lipperts in Mheer, bij het startpunt van de gele route .. of blauwe .. of groene .. of zwarte. We hebben alle kleuren gezien en zijn ook weer netjes terug bij de parkeerplaats gekomen. Maar het gele rondje dat hebben we niet gelopen. Het mislukt wel vaker de laatste tijd, het goeie rondje lopen. Wat niet mislukte was het gesprek. 

Geloof in jezelf

Omdat wij elkaar nooit eerder hadden gezien of gesproken, praat je natuurlijk eerst wat bij. 

Ze houdt van reizen, ze houdt van Zuid Afrika, ze houdt van kinderen, en ze houdt van verbinden. Liefste allemaal tegelijk. Dan gaat haar hart sneller kloppen. 

Jessy is vorig jaar, na 17 jaar in Zuid Afrika te hebben gewoond en waar ze reizen organiseerde, teruggekomen naar Nederland. Voor haar dochter en in het bijzonder de kansen die haar dochter in Nederland heeft. Een turbulent 2020 werd het. Anders dan gepland. 

In Nederland gaat ze gelijk aan de slag. Niet bij de pakken neerzitten, maar solliciteren. Inschrijven als zelfstandige. Hoe mooi is het dan dat ze per 1 februari aan de slag kan bij Nuffic. Een organisatie waar internationalisering van het onderwijs centraal staan. Dat past helemaal in haar straatje. Al haar wensen in één job. Doorzettingsvermogen, positiviteit en vooral kijken wat er wel kan, zorgen ervoor dat ze vrolijk rondloopt.   

“Je bent zelf aan zet om wat van je leven te maken.”

Zo vertelt ze me het verhaal dat ze in Zuid Afrika meedeed aan een Leadership programma. Hierin was ze een sparringpartner van een directrice van een school uit een township. Een school waar je je kinderen naar toe stuurt als er echt niets anders meer is. En de directrice wilde dat veranderen. En dat lukte ook! Voornamelijk door het in zetten van de gemeenschap in en om de school. Ze een stem te geven. Ze eigenaar te maken van het probleem. Ze laten participeren in het bedenken en uitvoeren van oplossingen. Daardoor zetten ze samen de schouders eronder, maakt iedereen een stapje extra, ouders, leerkrachten en leerlingen. De school is nu een voorbeeld voor andere scholen. Je bent trots als je op die school zit. 

“Het kan allemaal, maar je moet het zelf willen.
En natuurlijk de extra stap maken.”

En de komende maanden settelen in het mooie Mechelen waar ze een huis heeft gekocht. Zich inwerken in haar nieuwe job. Rust in de tent na dat hectische jaar. En dan natuurlijk ook weer aan de slag als ondernemer. Want dat blijft ook kriebelen. Ideeën zat. Zoals ondernemers helpen met de vindbaarheid. Alles met de uiteindelijke bestemming; vrijheid. Lokatie ongebonden zijn en weer reizen. En natuurlijk gaat ze ook terug naar Zuid Afrika. Dat land heeft voor altijd een bijzonder plekje in haar hart.