Vanochtend werd ik wakker in een witte wereld en ik heb ooit gezegd … ik wil de hele maand januari sneeuw. Het is zo mooi. De natuur is dan in optima forma. Alles is zichtbaar door het contrasterende wit.
Geloof in jezelf
Vandaag de zwarte Wi9 route. Ik heb ervoor gekozen om voor de Cammino della Fortuna alleen maar ‘paaltjes route’ te lopen van Visit Zuid Limburg. Omdat het lekker makkelijk is. Geen beschreven route, maar gewoon een kleur paaltjes volgen. Richtingsgevoel is dan niet nodig. Gelukkig maar want dat heb ik niet. Zelfs links en rechts houd ik niet uit elkaar.
De landschappen zijn prachtig wit, vandaag. Maar ik word vooral aangetrokken door kerken, wegkruisen, standbeelden en zelfs een kerkhof. Na weer een foto in dat thema, kom ik samen met mijn wandelpartner tot de conclusie dat het vandaag gaat over geloof. Geloof in jezelf wel te verstaan. Zelfvertrouwen, dus.
En precies op dat moment komen we ook tot de conclusie dat we de weg zijn kwijtgeraakt. We zoeken naar een zwart paaltje, maar vinden ‘m niet.
Oei. De weg kwijt, en geen richtingsgevoel. En nu?
Geloof in jezelf is dan essentieel, vertrouwen op jezelf. Weten dat het goed komt. Weten dat er een oplossing komt. Weten dat elke stap je dichter bij je doel brengt, ook al heb je maar een vaag idee waar je naar toe wil. Stilstaan is in ieder geval geen optie. Stappen zetten is dan belangrijker.
Je bent ondernemer en je hebt een doel. Je weet wat je wilt bereiken. Dan heb je twee opties.
De eerste optie is dat doel in beton gieten. Voordeel is dat je precies weet wat je wilt, je hebt je doel heel specifiek gemaakt. Misschien zelfs alle stappen die je moet zetten, tot in detail uitgewerkt. Je hebt je pad geasfalteerd; het ligt er strak bij. Maar je bent dan niet echt wendbaar als er iets onverwachts gebeurt.
De tweede optie is je doel zien als richting, zien als idee. Een perspectief. Het pad is dan misschien niet helemaal zichtbaar, maar je ziet een stuk van het pad. Je weet in welke richting je wil lopen. Je vertrouwt er op dat de stappen die je zet de juiste zijn. Dat elke stap die je zet je brengt waar je wilt zijn.
En er is geen goed of fout. Beide manieren werken. Het belangrijkste is dat je stappen zet. De manier waarop je het doet is waar jij je het fijnste bij voelt.
Klinkt allemaal heel simpel. Stappen zetten! Ik vertel niets nieuws.
Herken je ook dat het allemaal heel erg lekker loopt, je bent de juiste stappen aan het zetten en dat doel komt steeds dichterbij. En dat er dan patronen uit het verleden opduiken, van die ingesleten overtuigingen. Patronen die je belemmeren. Patronen die ervoor zorgen dat je gaat twijfelen.
Hoe mooi zou het zijn als je die patronen gaat herkennen, ze erkent, en dan een andere keuze maakt in plaats van te blijven hangen in die overtuiging. En die andere keuze wordt gevoed door geloof in jezelf!
Vertrouw op jezelf omdat je weet dat het goed komt.
Vertrouw op jezelf omdat je weet dat je met tegenslag om kan gaan.
Vertrouw op jezelf omdat je weet dat je mag vallen en weer opstaan.
Vertrouw op jezelf omdat je weet dat je het kan.
“Ik loop op het juiste pad, op mijn pad van geluk.
Ik vertrouw op en geloof in mezelf.
Ik geloof dat ik de juiste stappen ga zetten.”
En uiteindelijk komen wij gewoon weer netjes bij onze auto. Doel bereikt. Met een kleine omweg, dat wel.
Hoezo, geen richtingsgevoel …
Start: Wahlwiller
Wandeling: Wi9 (met een extra kilometer)
Recente reacties