“Ik ben in Rome”

Ik ken Bart Scholtissen al een aantal jaren en ik herinner me de eerste keer dat we elkaar troffen nog goed. We liepen met een groep ondernemers door het bos en op een gegeven moment trok hij zijn schoenen en sokken uit en ging op blote voeten verder.  Ik vond hem maar een vreemd type. Maar er was ook iets dat me aantrok.

Het gevoel van lak hebben aan van alles en iedereen. Voor jezelf en je gevoel gaan staan. De verbinding met jezelf en dan vooral het kind in je, hebben. De verbinding met de natuur. 

Ondertussen zijn we al een paar jaar verder. Ook heel wat gesprekken verder. En hebben Bart en ik, zoals men dat noemt, een klik.

De juiste vraag

Vandaag liep Bart mee op de Cammino della Fortuna. En hadden we eigenlijk een gesprek als altijd. Soms op grote lijnen en soms de diepte in. Thema was natuurlijk wel de frisse start van 2021.

“Alle wegen leiden naar Rome.
Maar wat is jouw Rome, Bart? “

Het was even stil …

“Dat is een goede vraag, Laura ….”

En na, nog een wat langer, moment van stilte komt het antwoord:

“Ik ben in Rome!“

Ik kijk Bart vreemd aan. Immers voor mij is Rome een lonkend perspectief. Iets wat ik graag wil bereiken. En daarmee bedoel ik niet dat ik alleen maar recht op mijn doel af ga. Nee, ik mag onderweg genieten. Ik mag van de reis genieten en dus soms ook een omweg maken, voordat ik de bestemming, Rome dus, bereik. En misschien bereik ik Rome nooit, dat is goed mogelijk maar als het genieten maar blijft.

Maar goed, ik dwaal af. 

Uiteindelijk komt het erop neer dat in het moment staan, in het nu zijn, de enige zekerheid is die we hebben. En die kunnen omarmen, is Rome. De vrijheid hebben om de keuze te hebben hoe je met het nu, en de omstandigheden op dat moment, omgaat. In het nu, de verbinding voelen met jezelf, je hoofd, je hart, je lijf. De verbinding voelen met je medemens. De verbinding voelen met de natuur.

Het moment, het nu, omarmen en te genieten van dat moment. Dat is Rome.   

Bart’s Rome is dus meer een innerlijke reis dan echt een bestemming.

En dus staan we even stil. Maken connectie, drinken een kopje heerlijke cacao die Bart heeft meegenomen en we genieten …. van Rome … 

Nou ja gewoon de bossen rondom Baneheide 😉

PS en als we het dan over verbinding met de natuur hebben, de natuur als spiegel.
Ik maakte vanochtend vooral foto’s van wegen.

Start: Baneheide
Wandeling: Wi5