DE STEEN
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen,
het water vindt er altijd zijn weg omheen.
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,
neemt de rivier m’n kiezel met zich mee.
Om hem dan, glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde het bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verlegggen van die ene steen,
de stroom noit meer dezelfde weg zal gaan.
Bram Vermeulen
Deze poëzie kwamen we vandaag tegen. Ik las hem voor en kreeg kippenvel. Het paste zo bij het gesprek dat we hadden.
Hoe vaak laat jij je tegenhouden door je eigen gedachten. Hoe vaak winnen de saboteurs in je hoofd en stop je met het zetten van stappen. In feite hou je de steen uit dit gedicht vast en leg je hem niet in de rivier. Je hebt geen flauw idee wat de steen kan veroorzaken maar je komt het ook nooit te weten, je verlegt hem niet.
Net als iedereen heb ik ook wel eens last van die saboteurs in mijn hoofd, en houden ze me tegen.
Ondanks ik erg aan het genieten ben van het winterse weer in Zuid-Limburg, had ik graag vandaag een steen gevonden en die in de beek gelegd. Waarbij voor mij de steen staat voor het boek dat ik graag wil schrijven. Maar misschien is het gedicht wel voldoende.
Welke steen wil jij verleggen?
Recente reacties