Ik had eind 2022 een brief aan mezelf geschreven. Hierin beantwoordde ik de vraag “Waar sta ik over één jaar?”. Ik was, een jaar later (afgelopen weekend dus), eigenlijk wel benieuwd wat ik aan mezelf had geschreven. Ik had namelijk geen idee meer wat er in stond. Afgelopen weekend las ik deze brief, maar niet voordat ik diezelfde vraag voor volgend jaar had beantwoord in een nieuwe brief.
Een aantal zaken in de brief waren ook daadwerkelijk uitgekomen. Vooral op het persoonlijke vlak had ik zaken gerealiseerd. Zakelijk was dat wat minder goed gegaan. Opvallend genoeg heb ik er daarvan weer een paar in de nieuwe brief staan.
De vraag rijst, waarom heb ik deze in 2023 niet opgepakt. Waren ze weggezakt? Als ik ze belangrijk genoeg vind om (twee keer) op te schrijven dan zou je toch zeggen dat ik ze ook belangrijk genoeg vind.
Was het maar zo makkelijk.
Soms verleg je je focus waardoor je een andere route neemt.
Soms stort je je met alle energie op een project maar is het resultaat niet wat je had verwacht en kies je ervoor om het even los te laten.
Soms houden de beroemde beren je tegen om te starten.
Soms verschuiven er prioriteiten waardoor de urgentie wegzakt.
Soms is het een combinatie van meerdere factoren.
Als het puntje bij paaltje komt wil ik het wel graag, maar is het toch niet belangrijk genoeg. En daarin ligt de crux. Ik moet het echt willen. Krijg ik er energie van? Maakt het me gelukkig?
En soms is het antwoord dus nee. Zoals afgelopen jaar.
Dir jaar staat dus mijn website versimpelen weer op mijn agenda. Ik wil graag een nieuw ebookje maken. En aan de slag met de Cammino voor Bedrijven.
Zo simpel is het dus wel.
Recente reacties