De laatste keer de rugzak klaarmaken.
De laatste keer naar het startpunt gaan.
De laatste etappe.
De laatste keer een gesprek.
De laatste keer mueslibollen met kaas.
De laatste keer plassen achter een boom.
De laatste stad binnenlopen.
De laatste kilometer.
De laatste keer een kaarsje opsteken.
Wat een reis was het. Bijna 450 kilometer in de benen. Alle weertypes gehad, zon, regen, wind, sneeuw, mist. Hoog water, veel pratsj en mooie natuur door heel Limburg.
En elke etappe waren ze er. Soms in grote groepen, soms met z’n tweetjes. Soms op akkers en soms in de lucht.
De gans was, naast Japie, m’n metgezel tijdens de hele reis. Halverwege hebben we opgezocht wat dit betekent:
De gans nodigt je uit om jouw avontuur te pakken. Jouw dromen te volgen. Te vliegen naar de meest bijzondere plekken van het universum, jouw belevenissen te vertellen en een rotsvast geloof te hebben dat alles mogelijk is als je er maar in gelooft. En zo is het ook, lief mens, alles is mogelijk. Vertrouw op de boodschap van de gans, die avontuur met de paplepel ingegoten heeft gekregen en niet anders kent. Die feilloos op zijn innerlijke kompas de wereld over trekt en overal waar hij komt nieuwe dingen leert en al het eerder geleerde kan delen met degenen die hij daar ontmoet.
En laat dat nou precies mijn volgende reis zijn 
.
One’s destination is never a place, but a new way of seeing things
Recente reacties